Heike Kamerlingh Onnes
Heike Kamerlingh Onnes | |
|---|---|
 | |
| Kapanganakan | Heike Kamerlingh Onnes 21 Setyembre 1853 Groningen, Netherlands |
| Kamatayan | 21 Pebrero 1926 (edad 72) Leiden, Netherlands |
| Nasyonalidad | Netherlands |
| Nagtapos | Heidelberg University University of Groningen |
| Kilala sa | Onnes-effect Superfluidity Superconductivity Virial Equation of State |
| Parangal | Nobel Prize in Physics (1913) |
| Karera sa agham | |
| Larangan | Physics |
| Institusyon | University of Leiden TU Delft |
| Doctoral advisor | Rudolf Adriaan Mees |
| Academic advisors | Robert Bunsen Gustav Kirchhoff Johannes Bosscha |
| Doctoral student | Jacob Clay Claude Crommelin Wander de Haas Gilles Holst Johannes Kuenen Remmelt Sissingh Ewoud van Everdingen Jules Verschaffelt Pieter Zeeman |
Si Heike Kamerlingh Onnes (21 Setyembre 1853 – 21 Pebrero 1926) ay isang pisikong Dutch. Kanyang pinasimulan ang mga pamamaraan ng repriherasyon at gumamit sa mga ito upang siyasatin kung paanong ang mga materyal ay umaasal kapag pinalamig sa halos absolutong sero. Siya ang unang naglikido sa helium. Ang kanyang produksiyon ng sukdulang mga temperaturang kriyoheniko ay humantong sa kanyang pagkakatuklas ng superkonduktibidad noong 1911: para sa ilang mga materyal, ang electrical resistance ay biglaang naglalaho sa napakababang mga temperatura.[1]
Gawang siyentipiko
[baguhin | baguhin ang wikitext]Superkonduktibidad
[baguhin | baguhin ang wikitext]Noong 1911, sinukat ni Kamerlingh Onnes ang elektrikong konduktibidad ng mga purong metal (asoge, at kalaunan ay lata at tingga) sa napakababang temperatura. Ang ilang mga siyentipiko, tulad ni William Thomson (Ginoong Kelvin), ay naniniwala na ang mga electron na dumadaloy sa isang konduktor ay ganap na huminto o, sa madaling salita, ang pagkakaroon ng resistensya ng metal ay magiging walang hanggan na malaki pa sa absolute zero. Ang iba, kabilang si Kamerlingh Onnes, ay nadama na ang resistensya ng kuryente ng isang konduktor ay patuloy na bababa at bababa sa wala. Sinabi ni Augustus Matthiessen na kapag bumababa ang temperatura, kadalasang bumubuti ang kondaktibiti ng metal o sa madaling salita, kadalasang bumababa ang pagkakaroon ng resistensya ng kuryente sa pagbaba ng temperatura.[2][3]
Noong 8 Abril 1911, natuklasan ni Kamerlingh Onnes na sa 4.2 K ang paglaban sa isang solidong wire ng asoge na nahuhulog sa likidong elyo ay biglang naglaho. Napagtanto niya kaagad ang kahalagahan ng pagtuklas (tulad ng naging malinaw nang ang kanyang kuwaderno ay na-decipher makalipas ang isang siglo).[4] Iniulat niya na "Ang asoge ay dumaan sa isang bagong estado, na dahil sa pambihirang mga katangian ng kuryente ay maaaring tawaging superconductive state". Nag-publish siya ng higit pang mga artikulo tungkol sa hindi pangkaraniwang bagay, sa simula ay tinutukoy ito bilang "supraconductivity", at kalauna'y tinawag itong "superconductivity" o sa literal na Tagalog ay "superkonduktibidad".
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ Dirk van Delft, Freezing physics, Heike Kamerlingh Onnes and the quest for cold, edited by Edita KNAW, Amsterdam, 2007.
- ↑ Matthiessen, A.; von Bose, M. (1862). "On the Influence of Temperature on the Electric Conducting Power of Metals". Philosophical Transactions of the Royal Society of London. 152: 1–27. doi:10.1098/rstl.1862.0001.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Matthiessen, A.; Vogt, C. (1864). "On the Influence of Temperature on the Electric Conducting-Power of Alloys". Philosophical Transactions of the Royal Society of London. 154: 167–200. doi:10.1098/rstl.1864.0004.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ van Delft, Dirk; Kes, Peter (Setyembre 2010). "The Discovery of Superconductivity" (PDF). Physics Today. 63 (9): 38–43. Bibcode:2010PhT....63i..38V. doi:10.1063/1.3490499.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.